YARGITAY KARARLARI

TÜRK MİLLETİ ADINA

T.C.
YARGITAY
17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/959
KARAR NO : 2018/11263
Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Şanlıurfa 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 12/05/2015
NUMARASI : 2009/504-2015/423
DAVACILAR : 1-R. Ateş (kendisine asaleten M.
Ateş, Y. A., H. A., A. A. ve
H..’e vesayeten)
2- E. A

VEKİLİ: Av. Selim Hartavi
DAVALI : Güvence Hesabı

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 08.04.2009 tarihinde davacıların babası M. A’nin sürücüsü olduğu aracın karıştığı tek taraflı trafik kazasında araçta yolcu olarak bulunan müvekkillerinin annesi Y.A.’in vefat ettiğini, diğer müvekkilleri E. ve A.’nin ağır yaralandığını, kazada vefat eden M.’in asli kusurlu olduğunu, davacıların Y. A.’in desteğinden yoksun kaldıklarını, E. ve A.’nin ağır yaralanarak iş ve güçten yoksun kaldıklarını belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla her bir davacı için 1.000,00’er TL olmak üzere 7.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatı ile davacı E. için 500,00 TL, A.e için 500,00 TL olmak üzere tedavi gideri ile işgöremezlik tazminatı olmak üzere toplam 8.000,00 TL’nin ihbar tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiş, Y. için 323,33 TL, H. için 10.142,42 TL, A. için 19.313,73 TL, H. için 24.116,30 TL, olmak üzere toplam 58.698,35 TL destekten yoksun kalma tazminatı ve E. için 57.276,36 TL, A. için 150,000,00 TL olarak talepleri ıslah etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, davacılar M. ve Rıdvan  yönünden açılan maddi tazminat talebinin reddine, davacı Y. için 323,30 TL, H. için 10.142,42 TL, H. için 24.116,30 TL, A. için 19.313,73 TL olmak üzere toplam 58.698,35 TL destekten yoksun kalma tazminatının temerrüd tarihi olan 22.04.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalı hesabından alınarak davacılara verilmesine, davacı Esma  yönünden 57.276,36 TL, davacı Ayşe  için 150.000 TL olmak üzere, toplam 207.276,36 TL maluliyet tazminatının temerrüt tarihi olan 22.04.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-6100 sayılı HMK’nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2015 yılı için 2.080,00 TL’dir. Davalı Güvence Hesabı vekili tarafından davacı Y. için temyize konu edilen maddi tazminat miktarı anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı Güvence Hesabı vekilinin davacı Yakup yönünden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, davacılardan Rıdvan’ın kaza tarihinde 18 yaşını doldurduğunun anlaşılmasına göre, davalı vekilinin tüm, davacılar vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
Dava, trafik kazasında ölüm ve yaralanma nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir.
3-Dairemizin yerleşmiş içtihatlarına göre; çocuklar için destekten yoksun kalacakları sürenin belirlenmesinde, yaşları, okuldaki eğitim durumları, içinde yaşadıkları sosyal ve ekonomik koşullar değerlendirilerek ayrı ayrı belirlenmesi, yüksek öğrenim yapacaklar ise, öğrenimlerinin sona erdiği tarih, yapmamakta ise yerleşik ve kabul gören uygulamaya göre, erkek çocukları için 18 yaşın, kız çocukları için 22 yaşın desteğin sona ereceği yaş olarak kabulü gerekmektedir.
Somut olayda; davacılardan Yakup için 18 yaşı sonuna kadar hesaplama yapılmış ise de, davacının Bartın Üniversitesi Evde Hasta Bakım Bölümü öğrencisi olduğu iddia edilmekte olup, bu hususta araştırmak yapılarak öğrencilik durumunun belirlenmesi, yine davacılardan Esma için 18 yaşın hitamı ile üretici duruma geçtiği gerekçesi ile destekten yoksun kalma tazminatı hesaplanmamış ise de, yukarıda açıklanan ilkeler ışığında davacı Yakup’un öğrenci olduğunun tespiti halinde öğreniminin sona erdiğinden söz etmek mümkün olamayacağı ve öğrenim süresi 25 yaşına kadar devam edeceğinden 25 yaşına kadar annesinden destek göreceğinin kabul edilmesi, davacı Esma için de 22 yaşın desteğin sona ereceği yaş olarak kabul edilerek hesaplama yapılması gerekirken, yazılı şekilde eksik incelemeye dayalı hüküm verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
4-Dava konusu trafik kazasında davacı çocukların anne ve babaları vefat etmiş, davacılar vefat eden anneleri yönünden destekten yoksun kalma tazminatı isteminde bulunmuşlardır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda vefat eden baba Muhittin’e de pay ayrılmak suretiyle hesaplama yapılmış olması doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
5-Somut olayda; trafik kazasında yaralanan ve destekten yoksun kalma tazminatı yanında cismani zarar nedeniyle de maddi tazminat isteminde bulunan, 26.03.2014 tarihli ATK raporu ile %32,3 maluliyeti ve 9 ay iyileşme süresi belirlenen kaza tarihinde 5 yaşında olan davacı Ayşe için 18 yaşından itibaren çalışmaya başlayacağı gözetilerek cismani zarar nedeniyle tazminat hesabı yapılmış olup, davacının kaza tarihi ile 18 yaşının ikmal edildiği tarihler arasında kaza öncesi yaşamına göre daha fazla efor sarf ederek yaşadığı sabit olup bunun için efor kaybına bağlı maddi tazminat isteminde bulunulabilir.
Sürekli işgöremezlik, organ eksilmesi veya organ zayıflaması sonucu beden gücünün belli bir oranda azalması durumudur. Genel olarak bu durumdaki kişi sakatlık oranına göre çalışmasını sürdürebilir ise de, yaşıtlarına ve aynı işi yapanlara göre (sakatlığı oranında) daha fazla güç ve çaba harcayacağından, kazançlarında bir azalma olmasa bile (sakatlığı oranında) tazminat isteme hakkı bulunduğu kabul edilmekte; buna Yargıtay kararlarında “güç (efor) kaybı” tazminatı denilmektedir. Diğer bir durumda hiç çalışamaması nedeniyle doğan zarardır.
Bu durumda, %32,3 malullük raporuna göre kaza tarihi ile davacı Ayşe’nin yaşını ikmal ettiği tarihler arasında asgari ücrete göre işgücü kaybı zararının hesaplanarak sonucuna göre karar verilmesi yerine yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Kabule göre de; Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, destekten yoksun kalma tazminatı olarak, davacılardan Yakup için 323,33 TL, Hamza için 10.142,42 TL, Helin için 24.116,30 TL, Ayşe için 19.313,73 TL belirlenmiş ve tazminatlar toplamı 58.698,35 TL olarak belirtilmiş ise de, tazminat toplamının 53.895,75 TL olduğu gözetilmeksizin yazılı olduğu şekilde karar verilmesi de doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin davacı Yakup  yönünden temyiz dilekçesinin REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm, davacılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (3), (4) ve (5) nolu bentlerde açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, aşağıda dökümü yazılı 13.652,73 TL kalan harcın temyiz eden davalıdan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 26/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Başkan Üye Üye Üye Üye
A.Ş.Sertkaya M.Özcan B.Aydın K.Özerdoğan M.Erol

Davalı:
18.168,73 TL 0.H.
4.516,00 TL P.H.
13.652,73 TL Kalan

Karşılaştırıldı.
E.G S.A.